Portraits

Barbara de Baudry d'Asson

Barbara de Baudry d'Asson, moeder van drie jongens en oprichtster van Union School, blikt terug op haar carrière, haar passie voor psychologie en haar schoonheidstips.

Kunt u uzelf even voorstellen?

Deense moeder, autodidactische vader. Ik noem dit omdat ik nog steeds geïnspireerd word door hun beider reizen. Mijn moeder vertrok op haar twintigste van Denemarken naar Frankrijk voor de liefde. Ik vond het heerlijk om haar Deens te horen spreken. Ik spreek het niet, maar ik herken het meteen als ik naast me een Deens gesprek hoor. Ze heeft haar cultuur aan ons doorgegeven. Mijn vader komt uit een zeer bescheiden milieu. Het pad dat hij heeft bewandeld, is bewonderenswaardig.

Ik ben opgegroeid in de provincie, op een heel kleine, fantastische plattelandsschool – we zaten met z'n tweeën in mijn klas! – baccalaureaat, daarna Parijs en een voorbereidende school. Hypokhâgne. Ik ben me gaan verdiepen in de rechten en heb meer dan 15 jaar voor grote Franse en Angelsaksische bedrijven gewerkt. Tegelijkertijd werd ik moeder van drie zoons, die nu 13, 15 en 17 jaar oud zijn. Ik ben gepassioneerd door onderwijs: wat leren we tegenwoordig op school, hoe doen we dat elders? De vraag wat 'intelligentie' inhoudt, heeft me altijd sterk geïnteresseerd. Het idee om een bijzondere school voor kinderen op te richten, heeft me geleidelijk aan gegrepen.

Union School, een tweetalige kleuter- en basisschool, opent in 2022 haar deuren in het 16e arrondissement van Parijs. Er zullen 20 leerlingen per leerjaar worden verwelkomd, van het allereerste leerjaar tot en met het vijfde leerjaar. De inschrijving start in september.

Een andere manier om mezelf voor te stellen was door te zeggen dat ik van lezen houd, van het drinken van een glas goede wijn, van zwemmen in de zee, van neuriën terwijl ik naar muziek luister – ik ben heel slecht in het onthouden van woorden – dat ik van lange gesprekken voor twee houd, van langoustines met mayonaise, van de Paris-Brest die mijn oom zo heerlijk maakte, van kleuren, van het snoeien van rozenstruiken, van mode, van uitgebreide zomerdiners, van mijn zonen en hun vrienden, van alleen zijn, van de geur van vers gemaaid gras, van warm licht, van vuur, van rennen, van zweten tijdens het sporten, dat ik graag elke dag iets nieuws leer, van begrijpen, van ontdekken, dat ik echt van verschil houd, van munt en dragon, van bewondering, van vrijheid, van mijn vrienden, van liefdesverhalen, van avonturen, van vriendelijkheid, van mijn elektrische scooter, van mijn kindertijd en de wereld daarin, van geschiedenis.

Hoe zou je jezelf in 3 woorden omschrijven?

Gepassioneerd, dynamisch, moederlijk.

Het lijkt mij noodzakelijk om ongeduldig, veeleisend en daardoor soms te opzichtig, geen liefhebber van het zandkorreltje toe te voegen.

Wat geeft jou het gevoel dat je een vrouw bent?

De aandacht van mannen.

Hoe ziet een dag in jouw leven eruit?

Een supersnel ontbijt met mijn zoons voordat ik ga hardlopen, alleen of met een goede vriendin. Even snel douchen en dan ga ik naar mijn kantoor op de zolder van het gebouw waar we wonen. Dan volgen de telefoongesprekken en de persoonlijke ontmoetingen elkaar op voor Union School. Ik heb het enorme geluk omringd te zijn door vier buitengewone vrouwen. Elk heeft een specifieke missie: werving, onderwijs in duurzame ontwikkeling en solidariteit, de samenstelling van ons College van Experts, de indeling en materiële organisatie van de school. We communiceren zeer regelmatig en nemen beslissingen. Ik zorg ook voor de juridische, vastgoed-, financiële en communicatieve aspecten. Ik heb ook bijna dagelijks contact met onze ultra-ervaren en uiterst vriendelijke directeur. We introduceren zoveel geweldige activiteiten in het onderwijsprogramma dat we gaan aanbieden dat de roosters een hoofdpijndossier zijn geworden. Een fluitje van een cent, zei hij! Ik denk dat hij zich de haren uit het hoofd trekt.

Ik kom even langs tijdens de lunchpauze om de vele tieners te begroeten die elke dag thuis lunchen. We wonen naast hun school.

Ik ga naar beneden of kom rond 19:30/20:00 uur thuis om het avondeten te maken, dat we dan samen nuttigen. Even lezen, een goede film of serie kijken, en dan naar bed! Door de week heen introduceer ik ook systematisch momenten van welzijn/schoonheid/cultuur.

Waar ben je het meest trots op?

Ik heb er twee. Mijn zonen en de relatie die ik met hen heb. Van oneindig vertrouwen.

Union School. Ik bedacht het idee tijdens het hardlopen en wist meteen dat ik het zou volhouden. Ik begon met een schone lei en stapte uit al mijn comfortzones.

Vandaag ben ik enorm trots op het geleverde werk, op het team van fantastische vrouwen met wie ik dagelijks samenwerk. We hebben er mannen bij gekregen, die ook fantastisch zijn! Ik ben onder de indruk van de kracht van deze groep. Ik ben trots op onze ambitie en de energie die we steken in het creëren van een uitzonderlijk onderwijstraject voor kinderen. Dit is met name de eerste keer dat een van de twee meest prestigieuze Franse laboratoria voor cognitieve onderwijswetenschappen – LaPsyDé – van CNRS La Sorbonne – heeft ingestemd met een samenwerking met een privéschool. We zullen ook een moestuin hebben waar onze leerlingen zullen deelnemen aan workshops over duurzame ontwikkeling. Uiteraard kan elke leerkracht daar lesgeven als hij of zij dat wil. Onze leerlingen zullen leren zingen, dansen, programmeren, filosoferen, enzovoort. Ze zullen een week tijd besteden aan het grote solidariteitsproject waar de hele school bij betrokken zal zijn. Bovendien worden ze echt tweetalig, want ze zullen 17,5 uur per week Engels spreken!

En daarnaast verwelkomen we ook nog eens 150 kinderen van Grande Section en CP, uit kansarme gezinnen en met moeite met leren lezen, gratis elke juli, omdat lezen bepalend is voor schoolsucces. Ook dit is ongekend en we hopen dat we navolging krijgen.

Er zijn nog veel projecten die we geheim houden.

Een anekdote uit uw leven die u vooruit heeft geholpen?

Toen het tijd werd om mijn aanmelding voor de hypokhâgne in te dienen, en hoewel ik me natuurlijk had aangemeld voor toelating tot Le Mans, de dichtstbijzijnde grote stad, zei een vriendin van mijn moeder dat ik me absoluut moest aanmelden voor de Parijse examens. Dankzij haar deed ik dat. Uiteindelijk werd ik toegelaten tot Henri IV.

De komst naar Parijs veranderde mijn leven radicaal. Ik dacht vaak aan deze vrouw en zei tegen mezelf dat ik haar veel verschuldigd was. Het was tijdens de lockdown dat ik mijn pen oppakte om haar te schrijven en te bedanken.

Ik hoop ook dat ik een bijdrage heb geleverd aan de ontwikkeling van jonge vrouwen met wie ik heb gewerkt, die naar mijn idee onder hun potentieel bleven door een gebrek aan zelfvertrouwen, maar die zich toch meer en beter hebben ontwikkeld.

Wat is jouw relatie met je lichaam en geest?

Mijn leven bracht me er al op jonge leeftijd toe de relatie tussen emoties en het lichaam in twijfel te trekken. Welke emotie? Welk orgaan is aangetast?

Psychologie heeft me altijd geïnteresseerd. In de loop der tijd ben ik ook gefascineerd geraakt door psychogenealogie en epigenetica. Omdat ik enorm van het leven houd, graag dansend 100 jaar oud wil worden en nogal emotioneel intens ben, zet ik me in voor preventie.

Daarom zie ik regelmatig een paar lieve mensen die ervoor zorgen dat ik geen vervelende blokkerende knopen maak.

Wat geeft jou in het dagelijks leven een oppepper als je je niet goed voelt?

Ik heb absoluut beweging nodig. Ik ben dol op hardlopen. Al heel lang. Ik trek mijn sportschoenen aan – zo simpel is het – en luister naar een filosofiepodcast over een onderwerp dat me interesseert, een interview met iemand die me interesseert of iemand die ik helemaal niet ken, of muziek op vol volume. Ik haat het als Apple me vertelt dat ik het volume te lang te hard heb staan.

[[nieuwsbrief]]

Welke schoonheids- en welzijnsrituelen kun je niet missen of beoefen je dagelijks? / Zijn er schoonheidsrituelen die je van je dierbaren uit je jeugd hebt meegekregen?

Ik reinig mijn huid elke avond nauwgezet met een schuimende make-upremover op waterbasis. Ik ben helemaal geen fan van reinigingslotions. Ik draag heel weinig make-up, maar ik ben dol op verzorgde handen en gelakte nagels.

Van mijn moeder leerde ik dat er niets beter is dan olijfolie met een beetje eidooier om droog haar te revitaliseren. Een handdoek de hele dag over je hoofd en klaar.

Wat als je maar één schoonheidsproduct in je toilettas zou mogen bewaren? (crème, serum, olie, oogcrème, etc.)

Mijn Hydranorme-crème van La Roche-Posay. Ik heb er overal meerdere tubes van, in mijn bureaulades, mijn tas, mijn jaszakken. Ik koop meestal de producten van de apotheek. Ik doe dit al 30 jaar.

Wat is jouw favoriete Aime-product en waarom?

Omega Glow omdat het een olie is en je ermee kunt koken! Ik ben ook erg fan van de Sleep and Glow Sleep Mist. De geur is erg aangenaam en rustgevend. Ik voeg er Matcha Glow aan toe, die ik 's ochtends met warm water inneem. Voor collageen.

Heeft u nog leestips?

Heel veel! Van de recente boeken die een onuitwisbare indruk op me hebben gemaakt, denk ik als eerste aan 'Thésée, sa vie nouvelle' van Camille de Toledo. Prachtige literatuur en een verhaal met een ongelooflijke diepgang. Een boek voor het leven, wat mij betreft.

Deze zomer heb ik met veel plezier de Goncourt-winnaar van 2020 gelezen, 'De Anomalie' van Hervé Le Tellier. Zo onverwacht voor een Goncourt, bijna een thriller. De alliantie tussen de taalkundige en de wiskundige in hem levert ook dit verbluffende en verrukkelijke resultaat op!

'The Cost of Living' van Déborah Lévy. Een fragment? 'Het behang afscheuren van het sprookjesachtige familiehuis waar het comfort en geluk van mannen en kinderen prioriteit hebben gekregen, is als het vinden van een uitgeputte vrouw daaronder, die noch dank noch liefde ontvangt en verwaarloosd wordt. Het vereist vaardigheid, tijd, toewijding en empathie om een huis te bouwen dat werkt en waar iedereen zich goed voelt. Bovenal is het een daad van immense vrijgevigheid om de architect te zijn van ieders welzijn. Veel mensen denken nog steeds dat deze taak aan vrouwen toebehoort.'

Tot slot denk ik aan 'Loving Frank' van Nancy Horan, die ik ook erg mooi vond. Een dramatisch fragment uit het leven van Frank Lloyd Wright, aan wie we de architectuur van het Guggenheim Museum in New York te danken hebben.

Heb je adressen voor eten/sport/lifestyle?

Septime, een must-have. Nog steeds even goed als altijd.

Shabour, ik ben dol op Israëlisch eten! Ik las net in Elle dat het trio achter de zaak binnenkort Tekes opent. Ik ga er meteen heen!

Ik heb Mory Sacko's kookkunsten nog niet geprobeerd. Dat zou snel moeten veranderen.

Wat is jouw guilty pleasure?

Geen schuldgevoel als het om plezier gaat.

Wat is jouw Proust-madeleine?

Kaarsen. Elke ochtend van mijn jeugd zag ik een brandende kaars op de ontbijt- en eettafel. Ik steek de mijne elke dag aan als ik thuis ben. In een restaurant, wee degene die vergeet de kaars op mijn tafel aan te steken.

Het parfum van mijn moeder, laten we zeggen de twee parfums van mijn moeder. Calèche en Shalimar. Die ik niet draag.

ABBA, de symfonieën van Beethoven en de Carmina Burana. We luisterden er vaak naar in de auto als we van school thuiskwamen.

Hoe zou u uw visie op de wereld van vandaag definiëren?

Optimistisch. Ik begrijp de ecologische, maatschappelijke en politieke uitdagingen waar we voor staan, maar ik kan niet pessimistisch zijn over mijn/onze kinderen. Ik heb vertrouwen in hun vermogen om uit te vinden, zich aan te passen en in hun energie. Ik heb het geluk om met een aantal dertigers te werken en ik ben verbaasd over hun waarden en werkethiek. Ik heb ook het geluk om met een aantal tieners te werken. Ik vind ze vrolijk, bezorgd, geïnteresseerd en interessant.